วันอังคารที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2554

ครูเล่านิทานสู่นักเรียนฟัง

   เช้าตรู่วันนั้น ครูเริ่มกิจกรรมจิตศึกษาโดยให้นักเรียนทุกคนนั่งเป็นวงกลม

 กิจกรรม..
  ครูเปิดเพลงคลื่นสมองต่ำ ให้นักเรียนทุกคนทำสมาธิ 2-3 นาที ก่อนเริ่มกิจกรรม ระหว่างที่ทุกคนทำสมาธิครูก็จะชื่นชมคนที่ทำได้ดี ด้วยคำพูด Empower เช่น พี่...เยี่ยมมากครับ, พี่...เก่งมาครับ, พี่...น่ารักมากครับ, พี่...ยอดยเยี่ยมมากเลยครับวันนี้ พี่..จะเป็นเด็กที่ดี เป็นเด็กนักเรียนที่น่ารักของคุณครูและเพื่อนๆ คุณครูเชื่อเช่นนั้นครับ ขอบคุณพี่.. อีกครั้งครับ เป็นต้น
ก่อนที่ทุกคนจะลืมตาขึ้นมา เพื่อเริ่มกิจกรรมจิตศึกษา ครูจะชื่นชมนักเรียนทุกคนและขอบคุณนักเรียนทุกคน แล้วให้นักเรียนทุกคนลืมตา
  คุณครูเตรียมหนังสือนิทานมาเล่าให้นักเรียนรับฟัง
เรื่องมีอยู่ว่า..
นานมาแล้วมีต้นแอปเปิลใหญ่อยู่ต้นหนึ่ง
และก็มีเด็กผู้ชายตัวเล็กๆคนนึงชอบเข้ามาอยู่ใกล้ๆและเล่นรอบๆต้นไม้นี้ทุกๆวัน
เขาปีนขึ้นไปบนยอดของต้นไม้ และก็กินผลแอปเปิล และก็นอนหลับไปภายใต้ร่มเงาของต้นแอปเปิล
เขารักต้นไม้ และต้นไม้ก็รักเขา
เวลาผ่านไป เด็กน้อยโตขึ้น และเขาไม่มาวิ่งเล่นรอบๆต้นไม้ทุกวันอีกแล้ว
วันนึงเด็กน้อยกลับมาหาต้นไม้ เด็กน้อยดูเศร้า
"มาหาฉันและมาเล่นกับฉันเหรอ" ต้นไม้ถาม
"ฉันไม่ใช่เด็กเล็กๆ แล้วนะ ฉันไม่อยากเล่นรอบๆ ต้นไม้อีกแล้ว ฉันต้องการของเล่น ฉันอยากได้เงินไปซื้อของเล่น" เด็กน้อยตอบ
"แต่ฉันไม่มีเงินจะให้ ....เก็บลูกแอปเปิลของฉันไปขายสิ เพื่อเอาเงินไปซื้อของเล่น " ต้นไม้ตอบ
เด็กน้อยตื่นเต้นมาก เขาเก็บลูกแอปเปิลไปหมดและจากไปอย่างมีความสุข หลังจากเขาเก็บแอปเปิลไปหมดแล้ว เขาไม่กลับมาหาต้นไม้อีกเลย

ต้นไม้ดูเศร้า...

วันหนึ่งเด็กน้อยกลับมา เขาดูโตขึ้น ต้นไม้รู้สึกตื่นเต้นมาก
"มาหาฉันและมาเล่นกับฉันเหรอ" ต้นไม้ถาม
"ฉันไม่มีเวลามาเล่นหรอก ฉันมีครอบครัวแล้ว ฉันต้องทำงานเพื่อครอบครัวของฉันเอง เราต้องการบ้าน ช่วยฉันได้ไหม"
"แต่ฉันไม่มีบ้าน... ตัดกิ่งก้านของฉันไปสิ ....เอาไปสร้างบ้าน"
ดังนั้นเด็กน้อยตัดกิ่งก้านทั้งหมดของต้นไม้ไปและจากไปอย่างมีความสุข

อีกครั้งที่ต้นไม้ถูกทิ้งให้เดียวดายและเศร้า...

วันหนึ่งในฤดูร้อนเด็กน้อยกลับมา ต้นไม้ดีใจมาก
"มาหาฉันและมาเล่นกับฉันเหรอ" ต้นไม้ถาม
"เปล่าฉันรู้สึกผิดหวังกับชีวิตและเริ่มแก่ขึ้น ฉันอยากแล่นเรือไปพักผ่อนไกลๆ  ให้เรือฉันได้ไหม"
"ใช้ลำต้นของฉันได้เอาไปสร้างเรือ เพื่อหนูจะได้เล่นเรือไปและมีความสุข" ต้นไม้ตอบ
ดังนั้นเด็กน้อยตัดลำต้นของต้นไม้ไปสร้างเรือ เขาล่องเรือไปและไม่เคยกลับมาอีกเลย

หลายปีผ่านไป ในที่สุดเด็กน้อยกลับมา
"ฉันเสียใจ เด็กน้อย ฉันไม่เหลืออะไรจะให้อีกแล้ว ไม่มีผลแอปเปิลให้.."
"ฉันไม่มีฟันจะกินแล้ว"
"ฉันไม่มีลำต้นให้ปีนอีกแล้ว"
"ฉันปีนไม่ไหวแล้ว ฉันแก่แล้ว" เด็กน้อยตอบ
"ฉันไม่มีอะไรเหลือให้อีกแล้ว สิ่งเดียวที่เหลือ มีเพียงรากที่กำลังจะตาย"

"ตอนนี้ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว แค่อยากได้ที่พักพิง ฉันเหนื่อยมาหลายปีแล้ว"
"รากของต้นไม้แก่ๆ  จะเป็นที่พักพิงของหนูได้..  มาสิ! นั่งลงข้างๆ ฉัน ...หลับให้สบาย....."
เด็กน้อยนั่งลงข้างๆ ต้นไม้ดีใจ ยิ้ม...และน้ำตาไหล...
 
พอครูเล่าจบ ครูให้นักเรียนแสดงความรู้สึกหลังจากการฟัง...
คุณครูขอบคุณนักเรียนทุกคน หลังจากที่นักเรียนคนนั้นแสดงความรู้สึกออกมา.

3 ความคิดเห็น: